Шымды жерде көресiз қара топырақ,
Шiрiген шөп, тозаңнан болған құрақ.
Егер оған дым тиiп, күн жылытса,
Жан кiрiп, шөп шығады гүл, жапырақ.
Өлген шөптiң күлi едi тозған тозаң,
Онан тағы не шықты байқа, бiрақ.
Бұл соңғы шөп өлген шөп емес дерсiң,
Шөп жанынан кiм бiлдi оны сұрап.
Әлемде жоғалатын ешбiр зат жоқ,
Өзгерiп, түрленедi, ойла, шырақ!
Дене киiм сияқты күнде ауысар,
Жан ауысты деуiңiз қиынырақ.