Мен қорқамын, қорқамын,
Қорыққанымнан жортамын.
Ашу менен ызаға,
Толы емеспін, ортамын.

Қыздырманың –қызыл тіл,
Қызған отқа салар ол.
Кек сақтағыш кекекшіл,
Аямай қауып алар ол.
Білмесе де білгенге
Өзін-өзі балар ол.

Қаны қызып құтырып,
Ар-абыройы ұмытылып.
Ашуды қару жұтынып,
Артыңнан неге қалар ол.

Жақсыны қауып жаманың,
Қабылмай қалмас аманың.
Осы емес пе заманың,
Деме тентек талар ол.

Адалыңды «арам» деп,
«Мен адалға барам» деп,
Ит жейтұғын жемтікті,
Жиіркенбей жалар ол.

Ызадан жетсе бұйрығың,
Тұтпа ашудың құйрығын.
Таза ақылды жүйрігім,
Осы сөзге нанар ол.

Жүйріктерім нанбаса,
Тура сөзді алмаса,
Қайғылы шалды қармаса,
Жөнін өзі табар ол.