Кішкентай Салтанды ағасы Асан жанындай жақсы қөріп, оны «сары алтыным», «сары балапаным» дейді.

— Сары алтыным-ау, мынау ойыншықтарың әр жерде шашылып жатыр, мұны жинап қою керек қой, — деп ақкөңіл ағасы оның ойыншықтарын жинады.

— Көке, жинай салыңыз, — деп «сары алтыны» бұйыра сөйледі.

— Салтан-ау, салақ болма, жаным...

— Көке, «салақ» деген не сөз, ә?

— Халық «Олақтан салақ жаман» дейді. Өз ісіңді істемей, ерінсең, «Салтан салақ» деп, жұрт сені жек көреді.

— Көке, мен салақ болмаймын. Ойыншықтарымды ертең жинаймын, содан соң еденді жақсылап сыпырып қоям, иә ма?

— Ұқыпты бала бүгінгі ісін ертеңге қалдырмайды. Мынау ойыншықтарың шашылып жатқан бөлмең қоқсықтың қоймасы сияқты болып кетті, — деді көкесінің қалың қасты қабағы түйіліп.

— Көке, онда мақұл, үй ішін қазір-ақ жинаймын, — деп Салтан қобырап жатқан еденді жинастыра бастады.

— Санасыз бала салақ болады. Сен санасыз емессің ғой, — деді ағасы.

— Көке, мен енді салақ болмаймын, — деп, Салтан ойыншықтарын орнына қойып, еденді сүрте бастады.

— Сары алтыным, міне, осылай салақ болма, саналы бол, — деп көкесі көңілденіп қалды.

«Салтан — салақ» деген жаманаттан сақтасын» деп інісі ойланып отыр.