Менің ойымша журналист болу мамандық емес, ел алдында борышын әрі міндеттің.Себебі журналист мамандығы әр қашанда халықтың көзі әрі шындықтың бұлағы болып келе жатыр.Журналист әрқашанда білгір, жан жақты және физикалық тұрғыда төзімді болу керек.Сондықтан бұл мамандыққа мықтылардың мықтысы алынады.Ұзақ уақыт бойы журналистика тек шындық пен әділдіктің орталығы болып келген.Бірақ қазіргі таңда “желтая пресса” деген бағыт өтірік пен жалғаның лашығына батып біткен.Есесіне халық оған сенеді, әрі адам баласы болған соң интрига әр қашанда үлкен қауымды озіне қарататын.Бір шетінен бұған көндігу дұрыс емес өйткені өтіріктін ұшы бір тұтам және бір күндік бағдардың күні ұзақ емес. Дәл сол үшін мен секілді болашақ мамандар осындай тұрғыдағы кеселдерді жоюға ат салысу міндетті.Өйткені кейінгі ұрпақ алдыңғы мамандардың еңбегін сақтап дәріптеу керек.Менің де бұл жауапгершілікті алғым келетін себебім дәл осында, менің ойымша халыққа жан ашыр болу оның көзін ашық сақтау міндетім деп ойлаймын.Себебі ел баласы болу мен ушін, халық болашағы үшін маңыздырақ. Журналист болу бала кезгі арманым емес мойындайм. Бұл ой маған ер жеткенде келген болатын және көп толғандыратын.Егер түр келбетің сөздік қорың дамыған әрі көзіңде лаулаған сенім оты жанып тұрса, неге өзіңді сынап көрмеске көрмеске? Жеке өзіңнің емес халықты мазалап отырған мәселелерді қозғап, көмек қолын бере отырып пайдамыз тисе, одан асқан арманың керегі шамалы.Дәл осы мақсатта журналист болғым келеді,ел қамқоршысы шындықтықтың ат шабары бола отырып қызметімді атқару. Жалпылай айтарым кез келген мамындық өзіндік ерекшеліті, білгірліті талап етеді,және дуниеде оңай жұмыс болмайды әр қайсысы ерен енбекті талап етеді.Ал менің таңдаған мамандығым журналист, әрі мен бұл шешіміме еш өкінбейбім. Себебі ол жүрегімнің қалауы