Әбу Насыр Мұхаммед ибн Мұхаммед ибн Тархан ибн Узлаг әл-Фараби ат-түрік 870 жылы Сырдариядағы Фараб қаласында дүниеге келген.

Мәдениет пен ғылымның ірі тарихшылары Фарабидің ұлылығы мен бірегейлігін атап өткен. Астрономия, логика, музыка теориясы және математика, әлеуметтану және этика, медицина және психология, философия және құқық - оның мүдделерінің тізімі. Шамасы, жас кезінде Фараби туған қаласынан кетіп, Ислам мен Араб халифатымен байланысты барлық қалаларда, Бұхара, Мерв, Хорран, Александрия, Каир, Дамаск, Бағдадта болған. Ол өмірінің көп жылдарын Араб халифатының саяси және мәдени орталығы болған Бағдадта өткізді. Мұнда ол грек авторларының аудармашылары Бейт әл-хикма қайраткерлерінің еңбектерін зерттей отырып, өзінің білімін мұқият толықтырады, көрнекті ғалымдармен байланысқа түседі және белгілі бір уақыттан кейін моральдық биіктігі мен ой күшінің арқасында олардың арасында жетекші орын алады. Дәл осы жерде оған екінші ұстаз «муаллим ассана» атағы берілді. Екінші атағы берілсе әрине бірінші ұстаз болғаны және ол – Аристотель.

Шынында да, олар көп нәрсені біріктіреді: Ғылыми мүдделердің кеңдігі мен жан-жақтылығы, адамның болмысы мен орнын философиялық тұрғыдан түсінуге деген ұмтылыс, жалпы қабылданған пікірге, халықтың практикалық дүниелік даналығына жақындық. Фараби алғаш рет ұлы грек ойшылы негізін қалаған логика ғылымына дербес үлес қосты. Оның философиялық көзқарастарының ерекшелігі мен батылдығы грек философиясы мен ғылымын толық қабылдай алмайтын қоғамдық пікірге белгілі бір қайшы келді. Ол іс жүзінде өзінің ойлауында ерекше тәуелсіздік көрсетті және өзінің сенімдерін дәйекті түрде қорғады.

Қызғаныш пен дұшпандық оны Бағдадтан кетуге мәжбүр етті. Өмірінің соңғы жылдарын ол Алеппо мен Дамаскіде өткізіп, Сайф ад-Давля Хамданидің қамқорлығын пайдаланды, бірақ төрт дирхэмнің қарапайым жалақысына риза болып, сарайдан алыс өмір сүруді жөн көрді. Дамаскіде 80 жасында ол қайтыс болды және кіші қақпаның артында жерленді.

Фараби шын мәнінде әлемдік деңгейдегі адам болған, ол өз жұмысында араб, парсы, грек, үнді және өзінің, түркі мәдениетінің құнды жетістіктерін жинақтаған. Соңғысының ізі әсіресе, өзінің атақты Үлкен музыка кітабы еңбегінде көрінеді. Бірақ ол әр түрлі мәдени дәстүрлерді жақындастырған гуманистік ғалым ғана емес, онда өз заманының білімін жүйелеуге ұмтылған ғылым реформаторының данышпаны өмір сүрді, бұл оның ғылымдарды жіктеу туралы сөз трактатында көрініс тапты. Фараби педагогиканы реформатор ретінде ойлады, ол білімді халық арасына енгізуге, ағартушылықты адам бойындағы адамгершіліктің дамуымен байланыстыруға ұмтылды.

Фарабидің даналықты ұғынғысы келетіндерге қоятын талаптары да жоғары дәрежеде. Даналық ғылымының пайда болуына ұмтылған адам ең алдымен Құранды және заң ғылымын оқып, жақсы тәрбиеленген болуы керек. Заңды тағайындауларды орындауға жақындағанда, заңды негіздердің тіректерін бұзбай және сүннет пен шариғаттың бірде-бір ережесін бұзбай, азық-түлік мүдделерінен еркін ақыл болу. Ғылымда және (ғалымдар арасында) ғылымды бірнеше жетістіктер мен материалдық байлық үшін таңдамау.

Саяси философия мен этикаға білім берудің басымдылығын бере отырып, олардың арқасында шынайы бақытқа қол жеткізуге болатынын, соңғысын ойдан шығарылған, жалған бақыттан ажыратуға болатынын ескере отырып, Фараби ізгілікті қаланы надан мен қателескен қалаға қарсы қояды, нағыз ізгілікті адам төмен құндылықтармен өмір сүріп, өтірік, өсек пен өсімдікті алады. тәкаппарлық. Оның «мемлекет қайраткерінің афоризмдерінде», «Азаматтық саясатта», «Бақытқа жету туралы» очеркінде дамыған бақыт пен адамға лайықты өмір жолындағы, адам табиғаты туралы, интеллектуалды және этикалық кемелдік туралы, билеуші ​​идеалы туралы әңгімелері әлі де тереңірек зерттеуді қажет етеді.

Фараби шығармашылығынан орын алған тұрақты адами құндылықтарды растаудағы рух бостандығы өте тағылымды және өзекті болып табылады. Бақыт - бұл абсолютті игілік. Адам өмірдің негізі және мақсаты деп санайтын көптеген нәрселер бар, дейді Фараби. Көбінесе бұл жағымды, пайдалы, ақша, даңқ және сол сияқтылар. Бірақ жанның рационалды теориялық бөлігін жетілдірмей бақыттың не екенін түсініп, оны мақсат етіп, оған қарай тұрақты жүру мүмкін емес. Бұған қабілеттілері - данышпандар. Адамдардың көпшілігі бақыт туралы бейнелеуге бой алдырады. Діндер - бұл қиял бейнелеріндегі бақытты бейнелеудің әр түрлі тәсілдері, дегенмен барлық халықтар мен барлық адамдар бірдей бақытқа сенеді.

Әл-Фарабидің философиялық қызметі көпқырлы, ол энциклопедиялық ғалым болған. Философтың шығармаларының жалпы саны 80 мен 130 аралығында ауытқиды. Әл-Фараби әлемнің құрылысын жүйелі түрде түсінуге тырысты. Басы дәстүрлі болып көрінеді - бұл Аллаһ. Ортасы - болмыстың иерархиясы. Адам - ​​бұл әлемді түсінетін және онда әрекет ететін жеке тұлға. Мұның соңы - шынайы бақытқа жету. Әл-Фараби адамның танымдағы орнын түсінуге үлкен мән берген. Нәзік білім мәнді түсіну үшін жеткіліксіз. Бұл тек ақыл арқылы мүмкін болады.

Болат САЙЛАН, Әл-Фараби атындағы ҚазҰУ профессоры, т.ғ.д.

Ә.Т. Құрбанбай, 1-курс магистранты.