Иә, ол бәрін білді. Қаршадай болса да, қайнаған өмірдің бір қуаныш сыйлайтынына сенімді еді. Анасынан жастай айрылса да, бойында ер жігітке деген намыс жетерлік. Күн аяз. Адамдар таңғалып қарайтын үлкен мұрны қызарып, қалың қарға із салып келеді. Әлі келгенше шананы сүйреп келеді. Жанынан өтіп бара жатқан адамдар таңдайын қағып таңырқап, ал кейбірі қайсарлығына тәнті. Олай деуі Әсияның су тасып, жыңғыл жарып, көне үйді паналап отыруы еді. Әрине, әкесімен бірге. Әкесі жұмысына кеткен де қолғабыс жасаған түрі ғой. Әкесінің сүйіп жейтін палауын дайындап отырып, апасының палауын есіне алды. Осындай да сағынышын басатын жалғыз сурет бар.Сәлден соң әкесі келді. Әкесіне ешнәрсе болмағандай кейіп танытып, сенің сүйікті асың әке деп езуіне күлкі жинады. Әкесі алақанын уқалап дастарханға келіп, сендей қызды бергеніне шүкір деп Әсияның маңдайынан сүйіп қысып құшақтап алды. Ерекше сезім. Қайталанбас сезім. Арқа-жарқа болып бақытқа бөленді. Ол онсызда бақытты еді. Тек оны тағдыр ана махаббатына зәру қылғанына налы еді.