Жамбас пұл төлеп жатақта жүрген ақынбыз,
Жадырап келіп, жаңа үйге кіріп жатырмыз.
Әбекем қайда, Күнекем қайда, ойбай, тез,
Той жасап берем, тортыңды қой да, шақырғыз.
Әбекең келді, Күнекең келді, тойладық,
Әзіл де болды, күлкі де болды, ойнадық.
Бәрі де болды-ау, осы үйді салған адамның
Бірінің де атын есімізге алып қоймадық.
Қадірлі аға, қайырымды жан ғой Әбекең,
Күнекең болса, еркелеп жүрген іні екен.
Апыр-ау деймін, алайда осы қуаныштың
(Әдеби тілмен) авторы нағыз кім екен?!
Еденді сырлап, іргені сылап, қалаған,
Шатырын жауып, орнатып газды жаңадан.
Терезе салып, асфальт төсеп аулаға,
Екі-үш жыл бойы сіңірді-ау еңбек сан адам.
Аязда тонды-ау, аптапта күйді-ау жондары,
Азаппен жүріп жарылды-ау беті, қолдары.
Сезеді ішім, терменен осы үй орнады,
Сол жандар бізбен, амал не, бірге болмады.
Жарығын, суын, жылуын бізге жіберді,
Жайсаңдар жүр-ау қуантып тағы біреуді.
Қарсы алар ма еді қайрымды құрылысшыны,
Патшадай күтіп, жолына төсеп кілемді.
Жадырап, жылып, жаңа үйде тұрмыз аманбыз,
Адамды сүйіп, адаммен жүрген адамбыз.
Қадірлі жандар тыс қалды неге назардан?
Өкініп тұрмыз соңынан енді соған біз!..