Қасқыр мен түлкі келе жатып бір жартастың үстіне шығады, қасқыр бір қой жеп тойынып алған, түлкі аш. Түлкі жемеген, біраз қайғыланып тұрып, ішін тартады. Қасқыр:

— Түлкім-ау, неге ішің тартасың? — дейді.

Түлкі:

— Бір нәрсеге қайран қалып тұрмын. Бұл жартасқа екі рет келдім. Сенің әкеңнің ерлігіне сондай сүйсіндім, осы жартастан әкең баяғыда секіріп еді, баласы әкесіндей секіре алады дейсіз бе, — дейді. Қасқыр оған сеніп «мені де сынап көрші, секірейін», — деп жартасқа үш
келіп, үш рет қайтады. Түлкі сақылдап күледі. Қасқыр сұрайды:

— Неге күлдің? — деп. Түлкі:

— Ат аңа тартқаныңа күлемін, дәл сен сияқты үш келіп, үш кетіп, төртіншіде секіріп еді, — дейді.

Түлкіге сеніп, төртіншіде жартастан секіргенде қасқыр байғұстың құлап түсіп, белі сынады. Досының құлағанын көріп, түлкі артынан келіп, көтеншегін суырып алып, мырс етіп күледі. Қасқыр:

— Неге күлдің, түлкім? — дейді. Түлкі:

— О, ақым ақ! Баяғыда әкеңді де мақтап-мақтап секіртіп, көтеншегін суырып жепем, — дейді.