Ерте заманда Қашақ деген ел болыпты. Бұл елдің Ғайып деген ханы болған екен. Ғайып хан асқан балуан және оған сай айлаға шебер батыр болыпты.

Осындай дәуірлеп тұрған заманында артыма атағымды қалдыратын іс істеуім керек — деп ойлап, осы ойын жаушылыққа тиянақтап, маңайындағы хандармеи соғыс ашып ел-жерін жаулап алып, атағы барған сайын аса берген екен.

Қалман деген ханның елін де шауыпты. Ғайып ханның өз тұсындағы жаугершіліктің соңғысы да осы Қалман соғысы болыпты.

Ғайып ханның жасы ұлғайып, бұрынғы күш-қайраты қайтып босағанын біліп, осыдан кейін ешбір ханның елін іздеп барып соғыс ашпапты. Ал жеңілген хандар тегіндегі дүмпу айбарынан қорқып, Ғайып ханды іздеп келіп соғыс ашып кек қайтаруға келмеген екен.

Қалман хан Ғайып ханнан жеңіліс тапқан соң қалған күш-қуатын жиып қайткен күнде жазықсыз елімді жаулаған Ғайып ханды ойран етсем деген арманда болыпты.

Қалман хан осы ойын орындау үшін өз халқына мынандай жария шығарыпты:

— Кімде қандай айла, кімде қандай өнер бар, сондай өнерлі адам менің ордама келіп өнер сайысына түссін. Ол өнер тек жау алуға бейімді болсын! Осы сайыстан өнері асып жауымды жеңуге көмегі тигеи адамға сол адамның өміріне жетерлік алтын беріп, бас уәзірім және қолбасшым болдырамын, – депті.

Ханның бұл жариясын естігендер, азда болса өнерін көрсетіп өмірімізге сеп боларлықтай сыйлығын аламыз десіп, жан-жақтан келіп сынға түсіпті.

Келушілердірдің ішінде жас мөлшері алпысты алқымдап қалған бүкірлеу келген бір кемпір де келіпті. Кемпір басқалардай емес, ханның қандайлық соғыс ашқалы жатқандығы, сайман күші, әскер саны, жауға істейтін амал айласы, соғысатын ханның күш, тәсілінің қандай екендігін Қалман хан өзі білетін, білмейтіндігі сияқтыларды арылта сұрап, Қалман ханның ойлап отырған соғыс ісі өз көңіліне жақпайтындығын айтыпты:

— Тақсыр, сіздің мына ойлап отырған ісіңізді ойласам, жаудың аузына өзі барып түсетін кісінің қылығына ұқсатамын.

Мен ойлағанда Ғайып ханның айла тәсілін, жауға дайындық күшін, әскер санын, оған болысатын көмегін түгел біліп алып, сол күшіне қарай күш, жасақ жөндеп, сонан кейін, енді жеңетін болдым деп ғана бару керек болады ғой. Мұндай ақыл айтып отырғаным менде бекер жас жасады дейсіз бе, осы жасаған өмірімнің аудандысын дерлік сізден несін жасырайын: Аярлық пен алдау-арбау жолында өткіздім. Сондықтан сіздің осы ойлап отырған ниетті сапарыңызға менің де пайдам тимес пе екен деген ойдамын, қаласаңыз мен де әскермен бірге барсам екен. Жеңу үшін әскер санын көбейткеннен гөрі айла тәсілді көбейтсек ғана жауды ала аламыз. Ғайып ханға әскердің көбі де, азы да бір. Оның қайраты мен айла әдісі дүниеде асқан адам. Ерте заманнан Ғайып ханға деген өшпенділігім, ішімді оттай жалайды. Ғайып ханға қарсы шығатын адам баласы табылмаған соң жалғыздың үні шыққан ба тақсыр, қорғалап жүруші едім. Мына сіздің ниетіңізді естігеннен бері құдай тілегімді берген екен деп қатты қуанып сіздің алдыңызға бүгін келіп отырған жайым осы еді, – дегенде Қалман хан:

— Шеше, Ғайып ханмен қалай өшпенді болып едіңіз? – депті.

— Ол заманда сіздін жас бала кезіңіз ғой. Сіздің әкеңіз осы Ғайып ханмен тағы бір рет қақтығыс болып қалғанда мені күйікке душар еткен ғой. Менің әкем де асқан айлакер, батыр болған адам еді. Сол соғыста Ғайып ханның қолына түсіп, адам көрмеген қорлықпен қазаға ұшыраған еді. Ол кезде мен жас болдым, әкемнің ұлы болмағандықтан жоқтаусыз кеткен еді. Оған мен өшікпей кім өшігеді, – деп орынсыз өтірігін соғып беріпті аяр кемпір.

— Жарайды шеше, ондай болғанда Ғайып ханға менен сіздің кегіңіз күшті екен. Ондай адамды жауға барма деп неге айтайын. Сіз де өнеріңізге сеніп айтып отырған шығарсыз. Айтқаным айтқан Ғайып ханды сіздің айла тәсіліңіздің көмегімен ала алсам қаласаңыз өзіңізді, қаламасаңыз балаңыз, жақындарыңыздың кімісі болса да айтылған сыйлықты мүлтіксіз орындап берейін, – деп сенімін де беріпті Қалман хан.

— Тақсыр, Ғайып ханды ала алмайды екенмін деп уайымдама. Бұл жауға мен барғанда маған күш көмегі қатты тиетін, менің айтқандарымды бұлжытпай орындайтын Кәлем дейтін жігіт бар. Сол жігіт те жауға менімен бірге баратын болсын. Осы жігіттің арқасында жау алынбақ. Сізден менің уәзірлік шен алатын қай келіскен түрім бар. Сол жігіт аталған сыйлыктарыңызды алса болғаны. Сонда бір айтарым: сол жігіт сіздің беремін деген сыйлығыңыздан басқадай нені аламын десе де тарта көрмеңіз. Ол да жан ауыртып сыйлық тілемес, – деп ескертіпті кемпір.

— Ондай азаматты іздеп таппай отырғамын жоқ па. Хан басыммен бір жігіттің тілегенін бере алмасам хан тегіме қара күйе болмай ма, қалағанын алсын, – деп кемпірге ризашылығын білдіріпті Қалман хан.

Осындай аярлық амалмен Кәлемнің қолын жеткізбек болып жүрген кемпірдің өз ішінде бір үлкен ой жатыр екен:

Бұл – Кәлем деген жігіттің тегінде теңіз жағасынан тауып алған сиқырлы таяғы болады. Таяқтың тылсым сырын Кәлем білмейді де, бірақ сырты әдемі болған соң далаға тастамай үйіне қыстырып ғана қояды екен.

Таяқты қолына ұстап тұрып қолқасын суырып жатса да таяқ ұстаған адам, басқа адамға көрінбейді екен. Баратын жерінің атын айтып «жеткіз мені!» десе қанат бітіп, ұшып барып, көзді ашып жұмғанда қалаған жеріне жеткізеді екен. Көрінбей келіп қастанды адамының бір жеріне тигізсе әлгі адамы буылып қалады екен.

Міне осындай сиқырдың қолында тұрғанын білмегендіктен Кәлем таяқты үйіне тығып қояды екен.

Бұл таяқты алғаш тауып әкелген кезде Кәлемнің әкесі:

— Балам осы таяғыңды кісіге беруші болма. Қысылғанда бір керегіңе жарар деген екен. Ал таяқтың қасиетін білетін аяр кемпір, неше алуан сыйлық тарту алып келіп қиыла сұраса да Кәлем әке өсиетін есіне алып бермеген екен. Тіпті кемпір сұрағаннан кейін, таяғын бұрыңғысынан арман бекем жерге тығып тастайтын болған.

Кемпір келісімен керіліп кешігіп отыра бермей Кәлемге кеңесін былай деп бастапты:

— Балам, мен саған жаным ашығандықтан ақылымды айтайын деп келдім. Өнер дегенді үйренуге қырың бар, аз-кем білетінің де бар шығар. Сол аз білетініңе үстеме қосып өнерге құлаш ұрсаң дегелі келдім. Менің де білетін аздаған аярлық өнерім бар. Бұл өнерімді үйретіп кететін менің қай алды артым толықсып отыр. Керек десе ұрпақ-жұрағат жоқ. Енді міне «төрімнен көрім жуық», құлаштай ғұмырым болса, қарыстай болып қысқардым. Қанша жүрер дейсің, қара жердің қойнына кіретін уақыт та таяп келеді ғой. Сол жер қойнына мен кіргенде өнерім өзіммен бірге жерге кіріп қала береді емес пе. Сондықтан осы өнерімді ортаға салып өлсем де опық жемей кетсем екен деген арманым бар еді. Ал опык жемес үшін, талаптанып талпынатын біреуге үйретіп кетсем деген ойым бар еді. Мұндай ойды орындайтынға қажымайтын талмайтын адам керек қой. Осы өнерге сені ұсына қалап келіп отырмын. Мен ойласам сенің өнерге олқылығың жоқ, үйреніп те, үйренгеніңді өзгеге өнеге етіп те шыдайтын менің қалайтын адамым сен деп келдім. Сол үшін мына Ханның соғыс сайысына түсіп, сор мен бақтың бірін қалап өмірден бақ іздесең деп келдім дегенде Кәлем басын жұлып алып:

— Ойбай шеше-ау, ол не дегеніңіз, ондай білетін өнер, Күш-қуатым болса басыма орнайтын бақ дәулетті жек көреді дейсіз бе? Тіпті білерім жок, қолымнан келері жоқ. Құр далбасамен сынға түсіп құрығанша, үйімде отыра берсем болмай ма. Жас болып отырғамын жоқ, қырықты аралап қылаңдап –дегенде кемпір:

— Қырық деген жас еркек адамға, қыздарға қырын келетін уақыт – деп көпшік қойып бір қойыпты аяр кемпір. Сонда Кәлем:

— Әттең шеше-ай, қыздарға қырын келмек түгіл, қатын қайтыс болғалы міне бес жылдың жүзі болып қалды. Толықсып дәулетім тұрған жоқ төгіп беріп қатын ала салатын. Қампайған сыртым ғана емес пе қанқайған қара үйде, қарайып түтін түтетіп отыру қай келісіп тұр дейсіз. Жуықта қайтыс болған Харуанның қатынына да сөз салып едім, маңына да жолатпады. Сіз ғой мені қыздардың топ арасына апарып тоғытып жібердіңіз ғой – деп күліп кемпірдің бетіне қарапты. Кемпір:

— Жарайды, қатын алу деген ер азаматқа қара баспақ сүйреп келгеннен де оңай іс. Ақылыма көнсең, осы қазір екі түрлі айла үйретейін, сен енді көп мылжың сөзді қой, ханға барып сәлемдесіп көрініп қайт. Сонда сенің істейтінің: мен сені қазір мына шар тартқан қалпыңнан өзгертпей, күлімдеген гүлдей жас азамат қалыпқа келтіремін, – деп Кәлемді бір үшкіріп қалған екен, жиырма бес отыздың арасындағы жас жігіт болыпты да шығыпты. Бұл ғажап істі көріп таңырқаса да, ішінен қатты қуаныпты Кәлем.

— Ал екіншіде, саған екі түрлі дәрі беремін. Алдымен мына дәріні «тақсыр мына дәрі бас ауырғанның дәрісі еді. Сізге бір керегі болар» – деп ханның қолына бер. Сонда орданың іші толған жылан болып кетеді. Мұнан хан үрейленіп қатты сасып көзі шарасынан шығады. Сонан кейін мына дәріні шашып жіберсең әлгі қаптаған қалын жылан зым-зия жоқ болып шыға келеді. Үрейленген хан есін жиған соң, «Не жұмыспен келдін кедейім» деп сұраса, сен:«Тақсыр, болып жатқан сайысқа түсетін өнерімнің бір түрін көзіңізбен көрсін деп едім, ары қарай шығара беретін өнерімде бола береді де дағы ат жөніңді айтып, жауап күтпей-ақ қайтып кет, – деп ақылын дәрісімен қоса беріп Кәлемді түрткілеп қайрап ханға жіберіпті аяр кемпір.

Кәлем ханға келіп кемпірдің үйреткендерін түгел орындап, кемпірге қайтып келген екен, кемпір оған:

— Міне бұл өнерді көрген соң хан енді сенен айырылмайтын болғаны. Енді Ханның бас уәзірімін және ең байлықтың иесімін деп біл – деп Кәлемді жігерлендіріп тастап кемпір өзі ханға келіпті.

Қалман хан, кемпір келгенде құрметпен ордаға кіргізіп орын ұсыныпты. Алдына дастарқан қойғызып, шарап алғызып барлық уәзірлерімен бас қосып дидардасып отырып Ғайып ханмен болатын соғыс жайында кеңес басталыпты. Кеңес беталысын кемпір байқап отырса, қантөгіс үлкен соғыс болады деп жорамалдап оң мың қол алып неше алуан палуан, батыр, құрал-сайман, ат, тон, азық-түлігімен дайын етіп жүргізуге тоқтасқан, екен сонда кемпір:

— Тақсыр, менің байқауымша мұндай көп күш, құрал-сайманның керегі шамалы. Адамдарды қан төгіске салмай-ақ амал мен алдыңызға Ғайып ханды алып келіп, мүрит етіп, халқын қолыңызға салу үшін сарбаздарды сандалтпау керек. Бұған тек бір мың ғана қол әскер, бес мың алтын ақша берсеңіз болғаны. Ал осындай әскерді бастап баруға тек Кәлемді жіберсеңіз онан кейіңгі жұмысты өз мойныма алайын. Айтпақшы сол Кәлем алдыңызға келді ме? Ол мына өнер сайысына түскен жоқ па? – деп ханнан мекершілеп сұрапты аяр кемпір.

— Ол өнер сайысынан бұрын бір ғажап істі маған көрсетіп кетті. Осында сәлем беріп бір жас жігіт келіп еді. Амандыққа келіп отыра беріп, өзім көрген түгіл, естімеген тамаша көрсетті де, жөнін де айтқан жоқ, шығып кетті. Бар айтқаны: Сізге керегім болып жатса, менің атым Кәлем деген деді дағы кете барды. Ол әлгі сиқырлығын істесе тағымды қазір алатын түрі бар– депті. Кемпір:

— Оның қолынан әлі талай іс келеді. Менде білгенімді үйретемін оған. Ал енді, әлгі мен айтқан адамдарды басқарып, Кәлемге тапсырып жүргізіңіз. Әскер үш айда жететін болар. Бес мың ақшаны мен алып кетейін. Кәлем қолын бастап Ғайып ханның еліне таяғанда өзім алдынан шығып алармын, – депті.

Осымен аяр кемпірге әбден ұйыған хан, қазынашыны шақыртып, бес мың алтын ақшаны саудыратып санап, кемпірге беріп қоя беріпті Қалман Хан. Кемпір ханнан шығып, Кәлемге келіп, хан алдында болған оқиғаны түгел баяндап:

— Енді ханға бар да, жарлығына қарсылық етпей, дегенін істей бер деп, баяғы беретін сиқырлы дәрілерінен неше түрлісін беріп, оның шарттарын үйретіп мен енді бұл жерде тұрмай, бұрын бара беремін. Балам, осы әлгі мен сұрай беретін таяғыңды маған алып берші. Ұзақ сапар жүремін ғой өзі бір қолға ұстап жүргенге ұнасымды таяқ еді деп ескерусіз ғана сұрапты.

Кемпірдің хикметін ойлағанда таяқ түгіл қара басы десе де тартқалы тұрған Кәлем жоқ, сандығынан таяқты алыпты да беріпті. Таяқ қолына тиген соң:

— Енді ісіңе бекем бол, – деп кемпір ғайып болыпты.

Кемпірдің айтқандарын мүлтіксіз орындап бұрынғы бас уәзірін орнынан алып көлемді бас уәзір және қолбасшы етіп Ғайып ханның елін шауып келуге Қалман хан жарлығын беріп әскерін аттандырыпты.

Қалман хан әскерін аттандырып әуре болып жатқанда кемпір сиқырлы таяғымен ұшып Ғайып ханның еліне келіп әрекеттеніп жатқан екен. Ол әрекеті мынандай екен: Бұл шаһардың бір шұрайлы, адамдар көп жүретін жерінен алтын ақшаны төгіп отырып беріп сәнді сарай сатып алып осы сарайға шарапхана ашыпты. Шарапханадан ішкендер шалқыған шаттыққа бөленіп, түгел мас ессіз дерлік болған. Шарап судай тегін, алам деген адамдардың ыдыстарын толтырып беріп жіберетін жомарттығын да көрсетіпті.

Осылай үш ай бойы бір шаһардың адамдарын арақшы етіп дені дұрыс жүретін бір де адам болмаған екен. Халқының мұндай кейпін көрген Ғайып хан қаһар шақырып, ісім насырға шабар деген ойда болған кемпір, Ғайып ханның тамақ сарайына кіріп, хан ішетін тамағына қосып, уландыратын дәрі ішкізіп, хан сонан кейін созылған ауру болыпты да, халқының қамын ойлау былай тұрсын қара басының қасіретімен алысып қауіп үстінде қалыпты. Міне осылай, Ғайып ханның қарауындағы халқы басы мен аяғы түгел дерлік көктемнің мұзындай ыдырап құлауға жетіп тұрғанда, Кәлем бастаған бір мың қол таяп келіп жеткен екен. Бұларды кемпір алдынан шығып қарсы алып, Кәлемге былай депті:

— Құдай берейін дегенде құлап алдыңа өзі домаламай ма, Ғайып ханды дертті еттім. Әскерлерін бастығымен түгел арақшы еттім. Енді иен жатқан мал дүние жиһазды айда да алдыңа сал. Саған айтар ақылым осы жерде қолыңды басқарып үш күн жат. Үш күннің ішінде, мен барлығын бұрынғысынан бетер есер етейін, сонан кейін істі қалай бастауды өзім хабарлаймын-депті.

Кемпір Ғайып ханның шаһарына қайтып келісімен шарап ішетіндерге баяғы ащы бұлағын ағызып ішкендерін сеңдей соғыстырып, енді мен еліме кайтамын. Үш күннің ішінде армансыз шараптарыңды ішіп, сайрандарыңды салып көңіл көтеріп қалыңдар! – деп келгендеріне айта беріпті.

Осы хабар бірінен біріне жалғасып, асығыс қарбаласпен келіп кемпірдің шарапханасынан шараптарын ішіп, асқандарын ыдыстарына құйып алып жатыпты. Осындай қарбалас әрекет сыртында, жаугершілікке ең мықты қолбасшы, батыр, палуан деген адамдардың қайда екендігі, олардың босаң жерлері, аяр кемпірге мәлім болыпты. Айтылған мерзімді үш күн де бітіп Кәлем бастаған қол келіп жалғыз түннің ішінде шаһарга лап қойыпты. Қарсы келер қайрат жоқ, адам біткенді байлап матап, шынжырлап алыпты.

Бір түн ішінде бір шаһарды барлық адамымен қолға түсіріп мүрит етіпті. Кемпірден үйренген аярлықпен Кәлем де ерліктен кенже қалмапты. «Қашқан жауға қатын би» деген емес пе, өзіне қарсы келер дегендерді өзі шауып өлтіріп те жіберіпті.

Халқының мұндай күйзеліске түскенін көрген Ғайып хан қанша ауру дегенмен ақырғы қайратын жұмсамақ болып аттанғалы жатқанда аяр кемпір Ғайып ханның қасына көрінбей келіп сиқырлы таяғымен бір түртіп қалған екен, хан тұрған орнынан қозғала алмай сіресіп қалыпты. Тоғыз қабат шынжырмен қол-аяғын байлап, Қалман ханның еліне қарай, Ғайыпты ел жұртымен матап, байлап, айдап тартып отырыпты. Ғайыптың мекеніне керек десе ылаққан итте тастамай бодам етіп кете барыпты.

Бұларды жолға салып жіберіп Қалман ханды қуанту үшін сиқырлы таяғына мініп ұшып сол күні Қалман ханға жетіпті аяр кемпір. Қалман ханға келіп қуанышты хабарын айтып, күні-түні думан той болып Ғайып ханның енді өз алдында мүрит болып тұруын Қалман ханда асыға күтіп отырыпты. Қалман хан кемпірге бөлек күмбез үй тіктіріп күтушісіне қырық қыз, отыншысына он азамат, ерікпей еркін сөйлесіп отыруына ел ішіндегі атақты, еңсере жасы келген, бірнеше қарт ордаға келіп қайтып тұруына қос күйме, отау толған жиһаз болдырып кемпірді үлде мен бүлдеге орапты. Кемпір жолда келе жатқан жаулап алған жау елі, жауды алған жауынгерлердің қандай күйде, не қалде келе жатқандығын, сиқыр таяғымен ұшып келіп неше рет Қалман ханға жеткізіп отырыпты.

Асыға күткен Қалман жолаушылары таяп қалды дегенді естіп алдарынан шығып, олардың қал-жайын білгеннен кейін, қол-аяғы шынжырлы есі барды-жоқты келе жаткан Ғайып ханды көріп:

— Қарапайым жатқан елімді шауып, қастандық еткен өз басын ғана кессең болатын еді. Бейуаз халқыңа да кесірің тиіп, қатты тозғын салдырдың. Бұл кінә менен емес, өзіңнен екенін білетін шығарсың. Ендігі кеңесті ордама барған соң істермін, – деп ордасына қайтып кетіпті Қалман хан.

Қалман хан ордасына қайтқанда қолбасшы Кәлем де бірге қайтқан екен. Келген бойында аяр кемпірдің үйіне келіп түсіп, енді болашаққы болжалсыз ісі жайында кемпірдің ақыл-кеңесін алыпты. Сонда кемпірдің берген ақылы:

— Қалман хан енді дегенінен қайта алмайды. Қайтудан қорқады да, айтуы бойынша сені бас уәзір және қолбасшы етіп қойғанын хан әлде болса саған риза болғандықтан тағы бір үлкен сыйлық ұсынса керек. Сонда ол беретін сыйлығын сенің қалауың бойынша берсем деген ойы бар болу керек. Бірақ сен асықпа. Сен алатын жарды мен айтайын. Біз Ғайып ханды есінен тандырып елін шауып, мұнда алып келдік. Ғайыптың жұртында екі баласы қалды. Бірі-ұл, бірі-қыз. Осы екі бала дүние бетіндегі адамдардың ең асылы, ең сұлуы, ең қасиеттісі, ең білімді, асқақ айлакер адамдар болып шықпақ. Осы екеуін қолыңа түсіріп, ұлын өлтіріп, қызын некелеп жар етіп ал. Қыз қазір жас дегенмен заты қыз емес пе, тез ержетіп кетеді. Мұнан басқа аламын деп әуре болма. Енді сен Қалман ханның алдына барғанда не тілейтін тілегің бар дегенде осы екі баланы тауып алып, қызын өзім жар етіп алайын деп тіле. Бұл тілегіңді бердім десе құдайдың бергені. Кейігісін маған қоябер. Ал Ғайып ханды және оның қатыны екеуін дұрыс есімен қойсақ, Ғайыпты байлап матап, тоқтата алмаймыз. Сондықтан екеуін де ессіз есалаң етіп жіберу керек. Бұл қылықты Қалман хан сезбеген болсын. Өң түстерін басқа адамдардың кейпіне айландырып жіберіп, жауап алып, сұрақ қылып отырғанда, ашуым келіп жібердім дерсің. Түбінде Қалман ханның орнына өзің хан боласың. Бірақ қазірше асығыс іс істеп алмайық. Оның мәнісі былай: Ана жұртта қалған Ғайып ханның екі баласының ұлы тірі жүрсе дүние жүзін билеген хан сұлтан болмақ. Оны сол сұлтандығына жеткізбей жойып жібере алсақ сол хан сұлтан да өзің болуың ықтимал.

Ал қызды өзің жар етіп ал – деп отырғаным, ұлын өлтіру тек сол қыздың ғана қолынан келеді. Басқа адам оның жанына қас ету оңайлыққа түспейді. Оның жаны денесінде емес. Жаны қайда екенін өзі ғана біледі Сонан соң қарындасы ғана біледі. Қызды өзіңе қаратып алған соң ұлдың өлімі, кеуектің үстіне ойнақтаған ботадан да оңай қолымызға келеді. Ал қайта айтайын, тек осы қызды тауып алып жар етуді арман ет. Арманың орындалса дүние бетіне хан сұлтан болдым де дағы қой. Енді ханға сөйлесіп көрген білгеніңді айтып, көңілін тауып қайт та Ғайып ханды өзің тергеуге алуды ойла. Осы істердің біреуін мүлт кетіреді екенсің дегеніңе жете алмай, бұрыңғы күніңе зар боласың. Онан соң, мына жауды кемпірдің айла әдісінің арқасында алдым дей бермей, өзекті әдіс өзіңдікі болып айтылсын. Ханның менен көрі саған разы болғаны өзімізге пайдалы, – деп Кәлемді ақылымен суарып, шығарып салыпты Аяр кемпір.

Ғайып ханның екі баласы бары рас екен. Ұлының аты Құрмерген екен де, қызының аты Алтынасық екен. Елін жау шапқанда Құрмерген -тоғыз, Алтынасық - сегіз жаста екен.

Бір күні қоян атамыз деп ойнап кеткен екі бала ойын қызығымен ұзай-ұзай күн батып түн болғанын білмей қалып қараңғыда жол жөнін біле алмай, адасып жүріп бір тастың үңгіріне кіріп паналап отырып, ұйықтап қалыпты. Заматта оянып естерін жиып қараса, күн ай жайылып түс болып қалған екен. Жарықта есін жиған балалар үйлеріне келсе жұрты жатыр, ауыл түгіл үй де, тіпті тірі жан жоқ. Шаһарға келсе, қираған дүние, қанырап бос қалған там, екі бала қайда барарға жөн таппай жылаумен ғана болады. Екі бала қайтып жұртқа келіп, жылап- жылап дығдырлары құрып, қайда барарын біле алмай тарығып әлгі ауылы кеткен жұртта отыра береді.

Осылай отырғанда Алтынасыққа бір ой келіп, ағасына:

— Аға, не ойлап отырсың? Менің ойымша, ел көшкенде бізді іздеп таба алмай кеткен болу керек. Олар бізді осы қалпымызда тастап кетпейді, қашанда болса атам бізді іздеп осы жұртқа бір келеді. Атам келгенше өлмеу үшін от жағып жылынып отыра берейік. Шөмшек теріп, от жағайық! – деп, ошақта қалған шоқты үрлеп-үрлеп отты тамызып, зор болдырып жағып, аз уақыт отырған екен, екі күн ұдайы тамақ ішпеген балалар жаурап қарындары ашқанын біліпті, бірақ амал не, тамақ табар амалдары болмапты. Тарығып отырғанда, Құрмергеннің есіне қоян ататын садағы түсіп, садақ тыққан жеріне келіп екі тал оғымен садағын алып қайтып келе жатып бір көкше қоян атып алыпты. Қоянды әлгі жаққан оттарының жанына алып келіп Алтынасық терісін жыртпай сойып, етін баршалап отқа қақтап жеп әлденіпті.

Осылайша жұртты бір күн, бір түн күзетіп, ақыры өздерін іздеген адам келмеген соң, Алтынасық ағасына:

— Бізді іздеуден қалған екен. Оларды дәуде болса, жау келіп айдап кеткен шығар. Жау айдаған елде, жан сауғадан басқа не болмақ. Жұртта отыра берсек сол жаудың қолына түсіп, тектен-тек өлеміз. Барар бетті таппай тек бас қанғыртып өлгенше Бұлдыр тауға барып, бұлдырық атып жесек те өлмес үшін жан бағайық. Күндердің күнінде, атам тірі болса сол Бұлдыр таудан бір іздеп табар, – депті.

Қарындасының бұл ақылына, көп ойланып жатпай-ақ:

— Жарайды, – опық жесек бірге көрерміз! –депті де екеуі қол ұстасып қолдарына әлгі оттарынан бір шоқты шала ұстап Шаһардың шығыс бетіндегі Бұлдыр тауға бет түзеп жүріп кетіпті.

Қайғы мен қаңғырудың азабы батса да өлмеген соң өмірлері өксіп өлдім-талдым дегенде көкейін кескен Бұлдыр тауға жетіпті.

Бұл тауда аңнан басқа адам баласы мекендеп көрмеген, алыстан бұлдырап адасқанға жол сілтегендей, айрықша биік жотасы аңсаған екі баланы аялағандай өзіне шақырып алыпты.

Енді барар жері жоқ, іздеп табар елі жоқ, есіркейтін кімі бар, елсіз тауды еркінше аралап, жалғыз үңгір тауып мекен етіпті. Адасқан балалардан аңдарда қашпай атып жеулеріне қолайлы болыпты. Құрмерген аңдарды атып келсе Алтынасык еттерін реттеп, терілерін илеп ағасы екеуіне түрлі киім, етік істейтін болыпты. Күн артынан күн жылжып, екі баланың денелері толып ақылдары жетіле беріпті. Аң қызығына түсіп алғау етіп, арыстан, жолбарысты қолымен ұстап ермек етіп, адасқанын ұмытып, аңмен ойнап аякөздер осылайша Бұлдыр тауда он жыл өмірлерін өткізіпті.

Бір күні азықтары азайған соң, Құрмерген қарындасына:

— Сен киімдеріңді тігіп ермек етіп отыра бер. Мен тауға саяхаттап келейін, – деп, аң аулауға кетіпті.

Аң кезікпей жүре-жүре бір биік шыңға шығып жан-жағына қарап отырса таудың теріскей бетінде жадау киімді жалғыз жаяу бір адам көрініпті. Бұл елсіз иен тауда он жылдан бері көрінбеген адамды көргенде, көзіне шоқ басылғандай ыстық көрініп, адам баласын сағынғандығы сондай мөлтілдетіп екі көзіне жас келтіріпті.

— Не болса да барып сөйлесіп жөнін білейін. Жолығып жөнін сұрап жау болса жазасын берейін, дос болса, дидарласып жөнін білейін деп әлгі адамның қасына келсе, жаһан кезіп жалғыздықтан жапа шеккен, жадау тұрмысты жиырмаға ілінер-ілінбес жас мөлшері бар жігіт, Құрмергенге құлдық ұра сәлем беріп, амандасыпты.

Бала жігіттің бас сипатын көзбен шолып, көмескісін білгендей Құрмерген:

— Айдаланың азабын шегіп, иен тауға келіп, нені күтіп жүрген пақырсың? – дегенде әлгі жігіт:

— Ей, ағатай-ай, менің көргенімді адам баласы көрмесін, – деп күрсініп алып, басынан кешкен оқиғасын Құрмерген мен Алтынасықтын өміріне сай, бір желілес, бір арнамен, бағыттары бір адам болып бар өмірін бұлақтай сарқыратыпты. Ол былай депті:

— Менің туған елім Қашақ деген ел екен. Қашақтың Ғайып деген ханы болған екен. Ғайып өз тұсында мықты хан болып, талай хандармен соғысып, жеңіп, олжаға батып жүріпті. Сол жеңілген хандардың бірі Қалман деген хан екен. Қалман хан, Ғайып ханнан бір жолы жеңіліс тапқан соң қисапсыз қол жиып, Ғайып ханның еліне жалғыз түнде лап қойып, бейбіт жатқан елдің берекесін кетіріп, шаһарын талқандап, адамдардың өлгенін өлтіріп, өлмегенін айдап, мал-мүлкін олжалап, қоламтасынан басқа құрым туырдығын да қалдырмай, құлазытып мекенін тастап, Қашақ халқын қасірет қайғыға батырып қалай айдап кеткені де белгісіз, қан жұтқан ел қапасқа түсіп, олжа болыпты да кетіпті. Орасан күшпен ойран салып жүргенде менің әкем де сол соғыста Ғайып ханмен бірге қолға түсіп, жау қолында тірі олжа болып кеткен. Сонда менің шешем мені жетелеп барып бір тастың қуысына кіріп жасырынып, жау кеткенше көрінбей қалып қойған екенбіз. Жан сауғалап қалып қойғанымызбен жаудан қалған жанды да асырау оңайға соққан жоқ. Киім жоқ жалаңаш, тамақ жоқ аш қайда барсақ та өлім күтіп, кайғының қара тұманына батып, қираған шаһарды аралап, он күн ғана өмір өткіздік.

Жау шапқан жұртта не қалсын, жартымды тамақ, киім таппадық. Ары ойлап, бері ойлап, Тұман тауға шығып жеміс теріп жеп, жан бағайық деп келсек, «өлмегенге өлі балық жолығады» демей ме, үш лақ ерткен екі ешкі тауып алдық. Ешкілердің бірі егіз лақты екен де, екіншісі, жалқы лақты екен. Ешкілердің сүтін сауып ішіп қорек болдырғанымыздың сыртында лақтармен мен ойнап жалғыздығым білінбей, ермегім ешкі мен лақ болып, ел қайда, жұрт қайда, ойыма да кіріп шықпай, елсіз болсам да ермекті болғаныма қуанып жүре бердім. Ал шешем сорлы солқылдап жылап, сорасы шығып, созаңдап көріс айтып соза күрсініп жылаумен өмірі өтті. Күн артынан күн жылжып өте берді. Екі лақты ешкіміз өсе-өсе екі жүз бастан асып елсіздігіміз болмаса киім, тамақ, ермектен кенде болмайтын болдық. Осылай өмір өткізіп жүргенімізде бір күні шешем қатты ауырып пәниден бақиға көшті. Амалым қаншша, қасында жылап жата бердім. Қасынан кеткім де келмеді. Көп жылап есім кетіп басым қатып, әр нәрсені ойлап отырып, баяғы қызғыш дүние емес пе, әлгі ешкілері не болды, ол қайда кетті, болмаса сол ешкілерімді қайырып ермек етіп күнімді өткізейін – деп ешкілерімді іздесем тірі тік басқан лақ тастамай, қасқыр типыл болдырып, бірақ қырып кетіпті. Міне, келістірмейін дегенде, кедейді кейкеттен тосып, ойпаттан тонап алады деген сөз бекер айтылмаған ғой, опық жеп, аузымды ұстап, санымды бір-ақ соғып дәт деп отырдым да қалдым. Қанша қайғырып зар шеккенмен кім менің қайғыма ортақ болып уатады, өзімді-өзім жұбатып, көңілімді тыйдым да өліп кетпес үшін тамақ қарастырып, қоян аулауға кірістім.

Тұман тау деп қалай атын қойғанын кім білсін, басынан тұман арылмайтын сорлы тау екен, маңайына мекен еткен, адам баласының да басына сол тұмандай, қасірет қайғы шөгіп маңайынан рақым шықпаған соң бездім сенен дедім де осы Бұлдыр тауға бет алдым. Бұл таудан да не жақсылық, не жамандық өзгеріс тапқаным жоқ бұқпантайлап жан бағып жүрген жәйім осы.

Дүниедегі жеті сорлының бірімін ғой деп өмірден күдерімді үзіп, өлім күтіп ғана жүруші едім. Әлде де көретін қызығым бар екен. Адастым, алдымнан күтер жақсылық жоқ деп жүргенде арыстан айбатты ағатай өзің кез болдың. Енді өлмеуіме бір құдайдың өзі куә. Өлсем өз қолыңыздан өлейін. Тірі болсам қасыңызда бірге болайын, – деп жалынышты және бағынышты адам болып мүләйімсіп жылапты әлгі жігіт.

Жігіттің кеңесін тыңдап болған соң ақкөңіл, аңғал батыр өзінің басынан кешкен уақиғасын айтып бергенде, әлгі жігіт екеуінің әкелері дос, өздері бір елдің ішіндегі ағайын және туыс адамдар болып шыға келіпті.

Құрмерген қуанып әмбе дос, әмбе іні тапқанына шүкіршілік етіп, жігітті қасына ертіп өздерінің мекен үңгіріне алып келіпті.

Барлық болған іс, естіген оқиғасын, қарындасына баян етіп:

— Бізді құдай сорлы жаратқан жоқ екен. Мен аң қуып аңның қызығымен дүзде жүріп көп нәрсе ойламаймын. Ал сен ғой, жалғыз отырып алып сары уайымды сарқырата ағызып, сабаңа түспей сарғайып, сарыласыңда отырасың. Осы қылығыңды ойлағанда, жаным жаман қысылушы еді. Енді мен аңға кеткенде екеуің біріңе -бірін серік, ойын-күлкімен қасірет қапасынан құтылып қайғысыз отыра бересіңдер, – деп ақылын айтыпты Құрмерген.

Сонда ағасын аулаққа шығарып қарындасы:

— Осы жігітті құдай оңға берген жоқ. Түбінде, сорлап қалып жүрмейік. Мен осынікі мекерлік пе деп сенбей тұрмын. Сақ болайық– дегенде ағасы:

— Қой, біз адам көрмей, таудың тағысы болып кеткендігіміз болу керек. Өмірімізде бірінші рет көрген адамды дұшпан көрсек құдай да қош көрмейді– деп қарындасының күдігін елемепті Құрмерген.

Сонымен бұлар туыс болып Құрмерген атқан аңдарды Алтынасық пен бала жігіт етін реттеп, терісін илеп, киім тігіп жүре беріпті. Қалман хан тілеген тілегін орындап, жанын жеген жауын аяғына жығып бергеп жан досы Кәлемге:

— Ойымды улы құрттай жайлаған, қас дұшпанымды алдияр дегізіп аяғыма жығып, арманыма жеткізген аяулы досым Кәлем сені өз ойыммен сыйлық беріп, разы ете алмаспын. Қалағаныңды ал. Қабағыңды жықпаспын, – деп Қалман хан Кәлемге раздығын білдіріпті. Сонда Кәлем:

— Тақсыр, пиғылыңызға құлдық. Сіздін дәуірлеп тұрған заманыңызда, сіздей патшаның қол астында қызмет еткен мендей уәзірінің ұлы ісі ұрпақтан ұрпаққа тарихта қалатындай, сыйлық алсам екен деген ойым бар еді. Әйтпесе қызғыш дүниені кім тауысар дейсіз? Сол ойыма әлі тиянақтағамын жоқ. Ойланып келіп сіздің өзіңізге ақылдасып айта жатармын. Әзірше ойлануыма рақым етуіңізді сұраймын депті.

— Жарайды, – деді Қалман хан, Кеңінен ойлан, кеңшілігімді бердім.

Ғайып ханның көзін жою үшін Кәлем енді Қалман ханды былай алдапты:

— Тақсыр, тілеген тілегіңіз түгел орындалды. Енді миыңызды шаршатпай демалыңыз. Ана қолға түскен адамдардан жауап алу, олардың тиісті жазасын беруді өзіме жүктетерсіз, – депті.

— Жарайды мен қырық күн саяхатта жүріп келейін. Істің бәрін өзің реттерсің, – депті де хан саяхатына жүріп те кетіпті.

Қалман хан саяхатқа кетісімен Кәлем Ғайып ханды алдына келтіріп жауап алайын десе Ғайып хан оған жауап бермепті. Тек айтқаны:

— Хан адамнан хан адам өзі ғана сұрақ қылып, жауап алатын жол бар. Мен бір елдің ханы болған соң, енді бір елдің ханымен санасуға хақым бар. Өмір тағымнан кеткеніммен хан атанған қасиетімді жойып, қарапайым саған хан басымды имеймін. Өлімнен қорқып, өмір үшін арымды сатпаймын. Өлсем де арыммен өлемін. Және арманым бар, саған айтпаймын, сен құлқыныңа сатылған сатқынсың!

Сонда Кәлем:

— Мені сен алымсынбауың үшін өлімге басыңды жетелеп барасың. Армансыз адам болмайды ғой. Бірақ оған жету жолы өр екенін де жақсы білесің. Бірақ арманыңды айтып көр. Қолдан келсе ойланайық. Сен мені төменшік көргеніңмен менің ханым саған не істеуіме ерік беріп отырғанын тағы ойланғаның жөн болар.

Ғайып сонда аз ойланып отырып: осыған айтып көрейікші, қолынан іс келмесе дағы Қалманға айта барсын деп:

— Сендер менің елімді шауып шынжыр бұғау басымызға салып талқандап айдап кеткен күннің кешесінде жау келерін білгендей жайдары бола қалғаным арманға әкеп соқты. Мен бір ұл, бір қызым бар кісі едім. Сол күні сол екі балам:

— Ата біз қоян атып ойнап келейікші! – деген соң сұм басым жарайды барыңдар! Кешке қалмаңдар деп рұқсат беріп қоя беріп едім. Ойынға қызығып ұзап кетіп келе алмай қалды ма, жоқ сендер салған дүрбелеңнен бұғып бір жерге жасырынып қалды ма Тұман таудың тұйығына батып адасып қалдыма, орала алмай, не болсада сол тауда тірі қалды. Жау қолына түссе жабырқағанымен тірі қалатын еді. Жапан дүзде зарығып аштан өледі-ау деп арман етемің. Бір күн болсада түтіндерің түзу патшасыңдар, сол екі баламды көзіме тірі көрсетсеңдер тағымнан түсіп бағым тайды деп арман қылмай-ақ Қалманға құл болуға да ықтияр көнер едім! – деп мұңын айтыпты. «Құлан құдыққа жығылса, құлағына құр бақа ойнайды» деген ғой. Ғайыпты келімсек деп көргені ме, келемеж еткені ме немесе келісіп алайын дегені ме Кәлем сөзді келтесінен қайырып:

— Егер екі балаңды тірі алып келсем, қыз балаңды түбінде маған жар етіп беремісің? – депті.

— Адамнан шыққан айуан екенің осыдан-ақ көрініп тұр! Ай сипатты балам, адаспаса ақымаққа жолай алмас, – депті Ғайып хан.

Ғайып ханнан жылы жауап таппайтынын білген соң енді аяр кемпірдің ақылымеи болайын деп Ғайыптың берген жауабын кемпірге айтқан екен, кемпір Ғайыпқа келіп:

— Ұл балаңның жаны қайда тұрады, соны айтсаң қазір босатқызайын. Айтпасаң бар арманың ішіңде кететін болады — деп кемпір тіке тартыпты.

Балаларының тірі бар екендігіне көзі жеткендей ішіне қуаныш пайда болып, сонда да сырын сақтап:

— Ей, тоба не айтып отырсың? Адамның жаны қайда болушы еді? — деп таңырқапты Ғайып.

Ғайып тірі тұрғанда сырын айтпайтынына көзі жеткен кемпір Ғайып пен Ханымы еқеуін қатар қойып дәріні шешіп жіберіп, үшкіріп қалған екен екеуі де есалаң болып ыржықтап өз түстерінен басқа кемпір мен шал болыпты да кетіпті.

— Енді бұларды босатып қоя бер, қайыр сұрап жандарын сақтасын. Бұлардың есінде енді бұрынғы өткен-кеткен ісі болмайды. Тек ойлайтыны тамағы ғана болады. Ал бұлар тірі жүре берсе түбінде бір керегімізге жарайды! – депті де кемпір үйіне кетіпті.

Басқа адамдарға не істесе де Кәлемнің қалауы біліп, олжа ел туралы ісін бітіріп аяқтаған кезде. қырық күндік саяхат сапарынан қайтып Қалман хан да келіпті.

Хан келісімен Кәлемнің қандай жұмыс бітіргендігін сұрап танысып:

— Бәрі де орынды болған екен, сонда Ғайып ханды маған кезіктірмегенің келіспеді, – деп Ғайып туралы реніш білдіріпті.

— Ғайыпты хан дегеніңіз болмаса өзі ақыр заман долы адам екен. Тергеу үстінде сізге тілін тигізіп болмаған соң ашуым келіп кетіп өлтіріп жібердім. Кешіріңіз! – деп мүләйімсіпті Кәлем.

— Оқасы жоқ, олқы болған жерің осы болған еке